Pierwsze bloki z Wielkiej Płyty powstały w 1958 roku. Ile jeszcze wytrzymają?
Wielkopłytkowe budownictwo, pozostałość po epoce PRL, na dobre zagościło w pejzażu miejskim Polski. Dane wskazują, że mamy do czynienia z niemal 60 tysiącami takich konstrukcji, zapewniając dach nad głową dla około 12 milionów obywateli. Jakie perspektywy rysują się przed tymi blokami? Jak długo mogą przetrwać według fachowców? Określono już konkretną datę.
Historia wielkiej płyty w naszym kraju zaczyna się w 1958 roku z pierwszym blokiem w Jelonkach. W kolejnych latach budowano ich coraz więcej, lecz listy oczekujących na mieszkania nie ulegały skróceniu. Mieszkaniu w takich konstrukcjach w czasach PRL przywiązywano dużą wartość, a ich popularność nadal jest wysoka. Ale co z przyszłością wielkopłytkowego budownictwa, czy jest szansa, że zaważą w przyszłości? Odpowiedź na to pytanie mają już eksperci.
Jak długo wytrzyma wielka płyta?
W opinii publicznej przeważa przekonanie, że bloki z wielkiej płyty przetrwają wszystko. W dekadach 70. i 80. XX wieku przewidywano, że ich żywotność nie przekroczy 70 lat, co wiązano z używanymi wówczas technologiami i materiałami budowlanymi. Architektów ograniczały wtedy normy mieszkaniowe, ale również pośpiech, aby w jak najkrótszym czasie dostarczyć jak najwięcej konstrukcji z wielkiej płyty. Czy te czynniki wpłyną na trwałość wielkiej płyty?
Artykuł kontynuowany jest poniżej w materiale wideo
Eksperci dokładnie przeanalizowali budownictwo wielkiej płyty, dochodząc do wniosku, że projektanci z okresu PRL nie doszacowali potencjału swoich dzieł. Według ich ocen mieszkania mogą wytrzymać od 100 do 120 lat od momentu zakończenia budowy. Oznacza to, że wielka płyta będzie funkcjonować bez większych problemów aż do 2060, a może nawet 2080 roku.
Wielka płyta - co można o niej powiedzieć?
Wielu ludzi sądzi, że wielka płyta to wymysł czasów PRL, jednak jej korzenie sięgają lat 20. XX wieku w Holandii, i związane są z działalnością Le Corbusiera, który promował koncept domu-maszyny. W przypadku polskich realizacji charakterystyczne są użycie betonu i żelbetu oraz konstruowanie bloków w równomiernym, powtarzalnym wzorze, nazywanym często metoda "kopiuj-wklej".
Współczesne bloki mieszkalne różnią się od tych z czasów PRL nie tylko estetyką czy materiałami, ale głównie otoczeniem i lokalizacją osiedli. Bloki z tamtych lat zwykle powstawały w pobliżu usług, edukacji oraz terenów zielonych, co znacząco ulepszało życie mieszkańców.