Za oblewanie w Lany Poniedziałek można dostać mandat. Nie ma żartów

Święto to, znane też jako Lany Poniedziałek, jest obchodzone w Polsce i w innych krajach na drugi dzień po Wielkanocy. Jego korzenie sięgają epoki średniowiecza i wiąże się z zabawą polegającą na wzajemnym polewaniu się wodą, co ma symbolizować oczyszczanie, odrodzenie się oraz przygotowanie do nadejścia wiosny i nowych początków. Istnieje również wierzenie, że kobieta, która nie zostanie obmyta wodą w ten dzień, pozostanie „stara panną” na całe życie.

Początkowo będąca tradycją o podłożu pogańskim, z czasem została włączona do obchodów chrześcijańskiej Wielkanocy. Dzisiaj Lany Poniedziałek to nie tylko okazja do wodnych żartów, ale także czas na spędzanie go z rodziną i przyjaciółmi, celebrując radosny okres przebudzenia wiosennego.

Niemniej, pomimo zabawy związanej z polewaniem się wodą, ważne jest, by nie przekraczać pewnych granic. Polewanie wody na przechodniów, rowerzystów czy pasażerów komunikacji może być postrzegane jako naruszenie ich prywatności i może skutkować zarówno uszkodzeniem ciała, jak i mienia.

Za takie niedozwolone zachowania grozi odpowiedzialność karna, prawna, bądź cywilna. Może zostać nałożona na przykład grzywna w wysokości 500 zł.

Lany Poniedziałek, znany również jako Śmigus-Dyngus, jest tradycyjnie obchodzony w Polsce i w niektórych innych krajach słowiańskich, takich jak Ukraina i Czechy. Ta tradycja polega na polewaniu wodą siebie nawzajem i jest obchodzona w drugi dzień Świąt Wielkanocnych.

W Polsce Lany Poniedziałek jest bardzo popularny i łączy się z różnymi lokalnymi zwyczajami, takimi jak oblewanie wodą, smaganie witkami wierzby czy też zabawy i śpiewy. W Ukrainie i Czechach obchody mogą mieć nieco inne formy, ale podstawowa idea polewania wodą jest podobna.

Tradycje te mają długą historię i są częścią wiosennych obchodów związanych z oczyszczeniem, płodnością i powitaniem nowego życia. Pomimo że są najbardziej znane w Polsce i w niektórych innych krajach słowiańskich, podobne zwyczaje mogą być obchodzone także w innych częściach świata, choć mogą nie być tak szeroko rozpoznawane lub mogą mieć inne nazwy i formy.

Chociaż tradycja ta jest najbardziej rozpowszechniona wśród społeczności słowiańskich, globalizacja i migracje sprawiają, że zwyczaje te mogą być obchodzone również w innych miejscach przez społeczności polonijne i inne grupy etniczne na całym świecie.